Wyszukaj
Zapraszamy do trzydziestej czwartej propozycji materiałów dydaktycznych online. W tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin Karola Wojtyły, a rok 2020 ogłoszony został rokiem Jana Pawła II.
W związku z tym zachęcamy, w tym szczególnym ale i trudnym czasie, do korzystania z zasobów online Instytutu, by przybliżyć uczniom i wszystkim zainteresowanym życie i nauczanie św. Jana Pawła II.
Dziś przygotowaliśmy dla Was zgadywankę na spostrzegawczość – znajdź 10 szczegółów różniących zdjęcie:
Do pobrania i wydrukowania TUTAJ
„Święci od A do Z”
J jak … JADWIGA
Jan Paweł II o św. Jadwidze:
(…) z Węgier przybyła do nas królowa Jadwiga, ta wielka Pani, ta święta Pani, ta opatrznościowa Królowa naszych dziejów, która spoczywa w swoim wawelskim sarkofagu i jest tam nawiedzana przez rzesze Polaków, jak też cudzoziemców (…)
(…) Jadwiga, której dziedzictwo andegaweńskie wywodzi się z Francji, aby w swoich rodowych rozgałęzieniach trafić do Królestwa Neapolu na południu Włoch, a równocześnie na Węgry. Jadwiga – córka Ludwika, króla Węgier i Polski, a wnuczka Elżbiety Łokietkówny. Jadwiga, która z kolei otwarła nasze dzieje na Wschód.
(…) Święta fundatorka uniwersytetu — Jadwiga, w mądrości właściwej świętym, wiedziała, iż uniwersytet, jako wspólnota ludzi poszukujących prawdy, jest niezbędny dla życia narodu i dla życia Kościoła. Dlatego wytrwale dążyła do tego, aby odrodzić Akademię Krakowską fundacji Kazimierzowskiej i ubogacić ją o Wydział Teologiczny.
(…) Jadwiga zabiegała więc o to wytrwale u papieża Bonifacego IX, który w roku 1397 (…) przychylił się do jej próśb (…). Wtedy dopiero uniwersytet krakowski w pełni zaistniał na mapie uniwersytetów europejskich, a państwo jagiellońskie znalazło się na poziomie analogicznym do krajów zachodnich. (…)
Z jasnością, która po dzień dzisiejszy oświeca całą Polskę, wiedziała, że tak siła państwa, jak siła Kościoła mają swoje źródło w starannej edukacji narodu; że droga do dobrobytu państwa, jego suwerenności i uznania w świecie wiedzie przez prężne uniwersytety. Dobrze też wiedziała Jadwiga, iż wiara poszukuje zrozumienia, wiara potrzebuje kultury i kulturę tworzy, żyje w przestrzeni kultury. I niczego nie szczędziła, aby ubogacić Polskę w całe duchowe dziedzictwo zarówno czasów starożytnych, jak i wieków średnich. Nawet swoje królewskie berło oddała uniwersytetowi, sama zaś posługiwała się pozłacanym berłem drewnianym. Fakt ten, mając konkretne znaczenie, jest także wielkim symbolem.
A czy Ty znasz św. Jadwigę królową?
Była najmłodszą córką króla Węgier i Polski Ludwika I Wielkiego i Elżbiety Bośniackiej, zatem prawnuczką króla Władysława Łokietka i wnuczką Elżbiety, jego córki. Urodziła się 18 II 1374 r. w Budzie. W dzieciństwie została przeznaczona na żonę Wilhelma Habsburga (zaręczona w 1378 r.) i przez pewien czas przebywała na dworze wiedeńskim. Jednak los chciał inaczej. Perypetie i zawiłości polityczne rodów królewskich sprawiły, że w wieku 12 lat poślubiła Jagiełłę, starszego od niej o 20 lat księcia pogańskiej Litwy. Wyobrażasz sobie takie poświęcenie? Jadwiga była wyjątkową nastolatką, słuchała starszych, a ponad swoje osobiste cele stawiała zawsze dobro swoich poddanych. Niezwykła to mądrość. Małżeństwo z Jagiełłą sprawiło, że Litwa przyjęła chrześcijaństwo, a Litwini stali się sprzymierzeńcami Polaków w walce z Krzyżakami. Jadwiga była mistrzynią dyplomacji, nieustannie pertraktowała z mistrzem Zakonu Krzyżackiego i o tej odważnej, energicznej i przedsiębiorczej władczyni władającej kilkoma językami głośno było na europejskich dworach. Młodziutka Jadwiga w swej mądrości wiedziała, że wiedza i wykształcenie to siła i duma narodu dlatego niestrudzenie dążyła do wznowienia działalności Akademii Krakowskiej ufundowanej przez króla Kazimierza Wielkiego. Ofiarowała na ten cel kilogramy złota i wszystkie swoje klejnoty, nawet swoje królewskie berło! Wyobrażasz sobie taką hojność? Znana była też z wielkich dzieł miłosierdzia: obdarowywała kościoły, m.in. katedrę wawelską, fundowała szpitale (czyli domy dla ubogich), wspomagała biednych. Wszelkie cnoty nastoletniej królowej były owocem jej wielkiej pokory i pobożności; królowa spędzała dużo czasu na klęczkach przed wawelskim krucyfiksem. Żyła niestety bardzo krótko. Pełna zasług i w opinii świętości odeszła do Pana w 1399 roku, w wieku 25 lat, okrywając bólem i żałobą kraj, który kochał ją tak bardzo jak ona kochała jego. Jadwiga pochowana została na Wawelu – z drewnianym berłem w dłoni – tak jak prosiła.
Kult Jadwigi rozpoczął się zaraz po jej śmierci; wierni uciekali się do niej w modlitwach i otrzymywali łaski, o czym świadczyły liczne wota. Jednakże jej beatyfikacji dokonał dopiero papież Jan Paweł II w Krakowie 8 VI 1979 roku, zatwierdzając tym samym powszechny kult, którym królowa cieszyła się od wieków. Kanonizacja królowej Jadwigi miała miejsce również w Krakowie, 18 lat później.
Oprac. Dorota Boczkowska
Bibliografia:
Ewa Skarżyńska „Co się w niebie święci, czyli skąd się biorą święci”
http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/451/pkt/2/pos/5/haslo/Jadwiga+Kr%C3%B3lowa
http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/490/pkt/5/pos/13/haslo/Jadwiga+Kr%C3%B3lowa
http://www.sw-jadwiga.pl/parafia-15412/swieta-jadwiga-krolowa-15418
Zapraszamy na dziesiąty odcinek katechez Moviewam, który wygłosi ks. Łukasz Piórkowski. Temat dzisiejszego odcinka: „Mądrość”
„Jan Paweł II – dzieje narodu”
Elżbieta Rakuszanka (Habsburżanka), (1436- 1505)
Królowa polska i wielka księżna litewska. Jej synowie; Władysław, Jan Olbracht, Aleksander oraz Zygmunt (Stary) zostali królami; Fryderyk był biskupem krakowskim, arcybiskupem gnieźnieńskim i kardynałem. Elżbieta Rakuszanka ufundowała relikwiarz ze złota na czaszkę św. Stanisława. Wykonawcą dzieła był krakowski złotnik, Marcin Marciniec
„Elżbieta z rodzin Habsburgów, zwana „matką królów”
Jan Paweł II, Homilia w Bazylice Watykańskiej w 500 – lecie śmierci Świętego Kazimierza, Watykan 4 marca 1984
W roku 1973 grupa naukowców prowadziła prace naukowe i konserwatorskie w kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu. Odnaleziono groby króla Kazimierza Jagiellończyka oraz jego żony Elżbiety Rakuszanki. Na przeprowadzenie prac zgodę wyraził kardynał Karol Wojtyła. Ponowny pogrzeb pary królewskiej odbył sie18 października 1973 roku na Wawelu. Kardynał Karol Wojtyła powiedział wówczas: „W związku z odnowieniem Kaplicy Świętokrzyskiej wydobyliśmy z największą czcią szczątki doczesne wielkiego króla Kazimierza Jagiellończyka oraz jego małżonki królowej Elżbiety, Matki Królów.(…) Zwracamy się do Waszej Eminencji, do Waszych Ekscelencji, ażeby zechcieli przewodniczyć temu aktowi religijnemu, przez który oddajemy zarazem cześć naszej polskiej i chrześcijańskiej przeszłości, a także potwierdzamy ciągłość dziejów za naszych dni”.
Na uroczystości obecni byli: Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński oraz Otto Habsburg, syn ostatniego cesarza ,bł. Karola I oraz potomek Piastów i Jagiellonów.
Oprac. Barara Munk
