Wyszukaj
Zapraszamy do trzydziestej dziewiątej propozycji materiałów dydaktycznych online. W tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin Karola Wojtyły, a rok 2020 ogłoszony został rokiem Jana Pawła II.
W związku z tym zachęcamy, w tym szczególnym ale i trudnym czasie, do korzystania z zasobów online Instytutu, by przybliżyć uczniom i wszystkim zainteresowanym życie i nauczanie św. Jana Pawła II.
Ten ciepły, wręcz letni weekend zainspirował nas do tematyki dzisiejszych krzyżówek, czyli.. Lato lolka 🙂
Krzyżówka dla młodszych
Do pobrania i wydrukowania TUTAJ
Klucz do pobrania i wydrukowania TUTAJ
Krzyżówka dla starszych
Do pobrania i wydrukowania TUTAJ
Klucz do pobrania i wydrukowania TUTAJ
Zapraszamy na piętnasty odcinek katechez Moviewam, który wygłosi ks. Łukasz Piórkowski. Temat dzisiejszego odcinka: „Spokój”
„Święci od A do Z”
L jak… LUDWIK
Jan Paweł II o św. Ludwiku Grignion de Montfort:
Jak wiadomo, inspiracją dewizy Totus Tuus, widniejącej na moim herbie (…) była doktryna św. Ludwika Marii Grignion de Montforta (por. Dar i tajemnica, ss. 29-30; Rosarium Virginis Mariae, 15). Te dwa słowa wyrażają całkowitą przynależność do Jezusa za pośrednictwem Maryi. «Tuus totus ego sum, et omnia mea tua sunt — pisze św. Ludwik Maria i tłumaczy to następująco — Oto jestem cały Twój i wszystko co moje, Twoim jest, o Jezu mój najmilszy, przez Maryję, Twą Najświętszą Matkę» (Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, tłum. J. Rybałta, wyd. IV, Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 1996, 233).
Jednym z najwznioślejszych przejawów duchowości św. Ludwika Marii Grignion de Montforta jest utożsamienie człowieka wierzącego z Maryją w Jej miłości do Jezusa i służbie Jemu.
Św. Ludwik Maria w sposób przekonujący zachęca do kontemplowania z miłością tajemnicy Wcielenia. Prawdziwa pobożność maryjna jest chrystocentryczna.
A czy Ty znasz św. Ludwika Grignion de Montfort?
Ludwik urodził się 31 stycznia 1673 r. w Montfort-La-Cane w Bretanii (północno-zachodnia Francja). Pochodził z pobożnej, średnio zamożnej rodziny. Przyszedł na świat jako drugi z osiemnaściorga dzieci. Od najmłodszych lat chciał zostać księdzem. W wieku 19 lat wyruszył więc pieszo do paryskiego seminarium. W drodze spotykał żebraków, a ponieważ miał litościwe serce, i o pieniądze nie dbał wcale – oddał im wszystko co miał. Biedny, brudny i wymęczony dotarł do seminarium św. Sulpicjusza . Tam zakwaterowano go … w izbie dla biedaków! Na szczęście znalazł sponsora, którego datki pokryły koszt dwóch lat studiów. Kiedy sponsor wycofał się, Ludwik – by zapewnić sobie dalsze studia – bez zwłoki podjął niezwykle trudną pracę pośród umierających. W toku dalszych studiów Ludwik czytał z wielkim zapałem teksty Ojców Kościoła, a także dzieła świętych mówiących o Matce Bożej. W ten sposób nieustannie kształtowała się i dojrzewała jego wiedza duchowa, związana przede wszystkim z pobożnością maryjną. Wreszcie ziściło się jego wielkie marzenie – został kapłanem! W liście do swego przełożonego tak nakreślił program swojego działania: „Odczuwam wielkie pragnienie umiłowania Pana naszego i Jego świętej Matki. Chciałbym jako prosty i ubogi kapłan uczyć biednych wieśniaków i zachęcać grzeszników do nabożeństwa do świętej Dziewicy”. Poprosił o zgodę na nauczanie o wartościach odmawiania Różańca oraz na zakładanie Bractw Różańcowych. I zaczął prężnie działać. Razem z Marią Ludwiką Trichet założył Zgromadzenie Córek Mądrości Bożej i wspólnie zajęli się pielęgnowaniem chorych. Nie spotkało się to jednak z aprobatą władz szpitala i Ludwik podjął decyzję o opuszczeniu przytułka. W późniejszym czasie jego działania często były odrzucane przez biskupów i kolegów księży. Ludwik nieustannie doświadczał krzyża opuszczenia, niezrozumienia i samotności, wynikających zazwyczaj z ludzkiej … zazdrości. Ale dzielnie kroczył „pod prąd” mając silną wiarę. Ewangelizował ubogą młodzież z marginesu społecznego, gromadził dzieci, by ochraniać je przed zepsuciem. Pomimo oporu miejscowych duszpasterzy nigdy się nie poddawał. Dał się poznać jako znakomity misjonarz i papież Klemens XI wyraził zgodę by Ludwik głosił misje na terenie całej Francji, w której szerzył się wówczas janseniz. Wręczył mu więc krzyż i nadał tytuł Misjonarza Apostolskiego. Zapał i moc z jaką przyszły święty głosił Chrystusa budziła powszechny entuzjazm i udzielała się wiernym, pod jego kierownictwem zaczęto nawet stawiać stacje Drogi Krzyżowej i Kalwarię , jednak kiedy ta była już gotowa władze nakazały ją… zniszczyć! Ludwik przeżył to ogromnie ale z pokorą przyjął decyzję zwierzchników (w późniejszych czasach Kalwarię wielokrotnie odbudowywano i dziś jest miejscem pielgrzymkowym). Już od najmłodszych lat Ludwik miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej. W toku swej kapłańskiej służby złożył w Jej ręce wszystkie swoje zasługi, modlitwy, posty i umartwienia, swą pracę apostolską, całego siebie. Przyszły święty napisał Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej, w którym szczegółowo opisał i uzasadnił korzyści, jakie daje to radykalne oddanie się Maryi. Odszedł do Pana 28 kwietnia 1716 roku, mając 43 lata. Pozostawił po sobie trzy zgromadzenia: „Córek Bożej Mądrości”, „Ojców Misjonarzy Montfortan” i „Braci Montfortan św. Gabriela”. Ludwika Marię beatyfikował w roku 1888 papież Leon XIII, a kanonizował w roku 1947 papież Pius XII. Jego relikwie spoczywają w sarkofagu w bazylice św. Wawrzyńca w St. Laurent-sur-Serve, gdzie zmarł. Akt oddania siebie Maryi św. Ludwika Marii de Montfort stał się wzorem dla niezliczonych papieży, teologów, kapłanów oraz osób świeckich. W ten sam sposób zawierzył się Matce Bożej także kardynał Stefan Wyszyński oraz Jan Paweł II, który słowa zawierzenia Bogurodzicy umieścił nawet w swoim papieskim herbie: „Totus Tuus” – „Cały Twój”.
Oprac. Dorota Boczkowska
Bibliografia:
Ewa Skarżyńska „Co się w niebie święci, czyli skąd się biorą święci”
http://www.nauczaniejp2.pl (Mariologia św. Ludwika Marii Grignion de Montforta)
http://louisgrignion.pl/montfort/biografia.html
