Wyszukaj
Starożytne miasto położone w północnym Iraku nad rzeką Tygrys, na przedmieściach Mosulu. Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z VI tysiąclecia p. n. e. Cztery tysiące lat później Niniwa stanowiła kolejno istotny ośrodek handlowy i religijny: akadyjski, babiloński, kasycki. Od XIII wieku p. n. e. miasto było już centrum politycznym Asyrii, w którym powstawały królewskie pałace. Pod rządami króla z dynastii Sargonidów, Sancheryba, około roku 705 p. n. e. Niniwa stała się stolicą imperium asyryjskiego oraz jednym z najważniejszych miast starożytnego Wschodu. W sto lat później w metropolii wybudowano kolejne pałace oraz obszerną bibliotekę, a Asyryjczycy uzyskali kontrole nad Egiptem.
W roku 612 p. n. e. Niniwa został zniszczona przez ludy Medów i Babilończyków, a jej upadek stał się symbolem ostatecznej zagłady Asyrii. Badania archeologiczne rozpoczęte już w wieku XIX pozwoliły odsłonić pozostałości murów obronnych, pięć bram miejskich, świątynie Isztar i Nabu, fragmenty pałacu króla Sancheryba oraz pałacu króla Assurbanipala. Na ścianach odkryto zachowane reliefy przedstawiające sceny wojenne i myśliwskie. Zachowały się także wielkie rzeźby portalowe i pozostałości malowideł ściennych. Archeolodzy odnaleźli także królewskie archiwum Sancheryba zawierające m. in. opis wojennych podbojów. Odzyskano także 24 tysiące glinianych tabliczek z biblioteki Assurbanipala. Na tabliczkach znajdował się m. in. epos o Gilgameszu, opowieść „Utnapisztim”, czyli mezopotamska wersja mitu o potopie a także „Enuma elisz” – epos o stworzeniu świata. Odkrycie wielkiej biblioteki stworzyło możliwość odtworzenia intelektualnego i duchowego dziedzictwa starożytnej Mezopotamii. Odnalezienie miasta stało się także dowodem, że Pismo Święte można traktować jako źródło historyczne, a nie tylko księgę religijną.
Niniwa jest kilkanaście razy wspominana w Biblii, między innymi w Księdze Rodzaju, Księdze Królewskiej czy Księdze Izajasza. Metropolia stanowiła cel misji proroków, w tym proroka Jonasza. Izraelski prorok żył w VIII w. p. n. e. Nawoływał do nawrócenia Niniwy, w przeciwnym razie ulegnie ona zagładzie. Działalność Jonasza wśród Asyryjczyków zbiegła się w czasie z zaćmieniem Słońca z roku 763 p. n. e. To wydarzenie mogło mieć obiektywny w pływ na odbiór proroctw przez mieszkańców asyryjskiej stolicy
Źródła:
Encyklopedia Religii Świata
Religia. Encyklopedia PWN
ciekawostkihistoryczne.pl
encyklopedia.pwn.pl
diecezja.gda.pl/cykl-katechez-niedzielnych
Miesięcznik „Żywa Archeologia”
pl.wikipedia.org/wiki/Ur_(miasto)
Platforma edukacyjna Ministerstwa Edukacji i Nauki, „Cywilizacja Mezopotamii”
portalcel.pl/mit-niniwy
vaticannews.va/pl/swiat
