„Jan Paweł II – Jestem z Wami” – materiały dydaktyczne online cz. 36

Zapraszamy do trzydziestej szóstej propozycji materiałów dydaktycznych online. W tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin Karola Wojtyły, a rok 2020 ogłoszony został rokiem Jana Pawła II.

W związku z tym zachęcamy, w tym szczególnym ale i trudnym czasie, do korzystania z zasobów online Instytutu, by przybliżyć uczniom i wszystkim zainteresowanym życie i nauczanie św. Jana Pawła II.

Jan Paweł II nazywany jest papieżem dialogu, budowniczym mostów. Dzisiejszym tematem będzie więc – DIALOG.

Rozpoczynamy od krzyżówki:

Do pobrania i wydrukowania TUTAJ

Klucz do pobrania i wydrukowania TUTAJ

Zapraszamy do obejrzenia wirtualnej wystawy „Asyż. Nadzieja Świata”

Zapraszamy na dwunasty odcinek katechez Moviewam, który wygłosi ks. Łukasz Piórkowski. Temat dzisiejszego odcinka: „Miłość w związkach”

Święci od A do Z

K jak… KATARZYNA

Jan Paweł II o św. Katarzynie ze Sieny:

(…)Katarzyna niestrudzenie dążyła do rozwiązania licznych konfliktów, nękających społeczeństwo jej epoki. Z tą pokojową kampanią docierała do władców Europy(…)

(…)Z taką samą mocą Katarzyna zwracała się do duchownych wszystkich stopni, aby domagać się jak najściślejszego przestrzegania zasad w życiu i w posłudze pasterskiej. Niezwykłe wrażenie sprawia jej swobodny, zdecydowany i ostry ton, jakim napomina księży, biskupów i kardynałów (…).

(…)Równie gorliwie Katarzyna zabiegała o usunięcie podziałów, jakie pojawiły się po wyborze kolejnego papieża, następcy zmarłego Grzegorza XI: także w tym przypadku powoływała się z pasją na bezwarunkową konieczność zachowania komunii. To był najwyższy ideał, którym kierowała się przez całe życie, oddając się bez reszty służbie Kościołowi (…).

(…)wybitna kobieta, św. Katarzyna ze Sieny, której rola w dziejach Kościoła oraz w pogłębieniu refleksji doktrynalnej nad Objawieniem oceniana jest tak wysoko, że przyznano jej nawet tytuł Doktora Kościoła (…).

A czy Ty znasz św. Katarzynę Sieneńską?

Katarzyna Benincasa urodziła się w Sienie w 1347 roku, w wielodzietnej, bogobojnej rodzinie mieszczańskiej, jako najmłodsze, 24. dziecko. Gdy miała sześć lat objawił się jej Pan Jezus i tak ją zachwycił, że postanowiła poświęcić mu całe życie. Modląc się nieustannie, poszcząc i pokutując pragnęła być Jego własnością. Kiedy rodzice Katarzyny nie zgodzili się na jej wstąpienie do klasztoru ścięła włosy by tym sposobem pozbyć się adoratorów i pretendentów do swej ręki. W wieku kilkunastu lat została tercjarką dominikańską w swoim rodzinnym mieście. Dzięki temu zetknęła się z najwybitniejszymi kierownikami duchowymi XIV wieku. Przekroczyła w końcu próg klasztoru i obok gorliwych modlitw i ciężkich postów zanosiła w darze Panu Jezusowi także liczne dzieła miłosierdzia jak …opieka nad trędowatymi! Wyobrażasz sobie? Nazywano ją Aniołem Dobroci, a Pan Jezus zostawił na jej palcu ślad obrączki! Katarzyna bardzo ubolewała nad niewolą Kościoła i smutną sytuacją Ojca Świętego, który został zmuszony przez uwikłania polityczne do opuszczenia swojej rzymskiej siedziby i musiał udać się do Awinionu. Przez całe życie zabiegała by powrót papieża z niewoli awiniońskiej do Wiecznego Miasta był możliwy. Katarzyna była niezwykle odważna, z wielkim zapałem i stanowczością upominała rządzących, a nawet hierarchów Kościoła by … się nawrócili (!) i więcej nie obrażali Boga swymi grzechami. Czyniła to z wielką mocą, tak iż słuchali jej wszyscy zadziwieni jej surowym tonem, radykalnością słów i wielkim męstwem. Niestety, takim zachowaniem przysparzała sobie także wielu wrogów, którym w końcu udało się postawić ją przed trybunałem świętej Inkwizycji. Nie spłonęła jednak na stosie gdyż – pomimo usilnych starań – nie znaleziono dowodów winy. Myślisz, że po tej sytuacji Katarzyna się przestraszyła? Pewnie, że nie. Dalej upominała władców ale trzeba powiedzieć, że mimo jej gorącego charakteru była też świetną dyplomatką i potrafiła umiejętnie łagodzić spory i konflikty. Pomimo tego, że nie umiała dobrze czytać i pisać jest autorką wybitnych dzieł – swoje przeżycia duchowe i mistyczne oraz listy dyktowała bł. Rajmundowi z Kapui, który był jej kierownikiem duchowym mianowanym przez kapitułę dominikanów we Florencji. Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty – na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus. Już za życia przez wielu uważana była za świętą. Zmarła 29 kwietnia 1380 r. wyczerpana niezwykle aktywnym życiem, postami i umartwieniami. Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją doktorem Kościoła, a w dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.

Oprac. Dorota Boczkowska

Bibliografia:
Ewa Skarżyńska „Co się w niebie święci, czyli skąd się biorą święci”
http://www.nauczaniejp2.pl (List ogłaszający św. Brygidę Szwedzką, św. Katarzynę ze Sieny i św. Teresę Benedyktę od Krzyża Współpatronkami Europy)
https://deon.pl/wiara/sw-katarzyna-sienenska-geniusz-kobiety,333969
https://deon.pl/wiara/sw-katarzyna-ze-sieny-patronka-europy,333954

Jan Paweł II – dzieje narodu

Katedra na Wawelu

Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława, na Wzgórzu Wawelskim

„Dziś, gdy głos Zygmunta zdaje się nas zapraszać do nawiedzenia tej matki świątyń Krakowa, tego skarbca historii Kościoła i Narodu, pójdźmy tam w duchowej pielgrzymce. Stańmy pośród jej budowniczych i zapytajmy, jaki fundament kładli pod tę budowlę, że zdołała przetrwać czasy dobre i złe, dając schronienie świętym i bohaterom, pasterzom i władcom, mężom stanu, twórcom kultury i całym pokoleniom Krakowian. Czy tym kamieniem węgielnym nie jest Chrystus, który umarł i zmartwychwstał? Klęknijmy przed tabernakulum w kaplicy Batorego, przed czarnym Krzyżem Jadwigi, przy Konfesji świętego Stanisława, zejdźmy do Krypty świętego Leonarda i odkryjmy na nowo niepowtarzalne dzieje krakowskiego Kościoła, które zrosły się z dziejami miasta i tego kraju. A przecież każdy kościół, każda kaplica zakonna zdaje się mówić o tym samym — o tym, że dzięki tysiącletniej obecności Kościoła ziarno Ewangelii posiane na tej ziemi wydawało obfite owoce w historii podwawelskiego grodu”.

Homilia Jana Pawła II wygłoszona przez kard. Macharskiego, Kraków Błonia 15 czerwca 1999

Oprac. Barbara Munk